Kadersiz bahtım... Şiiri - Ozan Nuri Ceyhan

Kadersiz bahtımız gülmedi bana
Felek zulmü reva gördü bu cana
Beddua mı etsem bilmem ki sana
…Sevda sele döndü hiç durulmuyor.

Bıraktım gönlümü bahtın yeline
Kapıldım bir anda aşkın seline
Çıkarsam şu kalbi versem eline
…Sevginin yükünden hiç yorulmuyor.

Diz çöküp yalvardım elin önünde
Yolumu kaybettim sevda çölünde
Dargınlar barışır bayram gününde
…Erenler sevene hiç darılmıyor.

Aşka düşen gönül ferman dinlemez
Kaderde ne varsa kimse silemez
Hasretlik çekmeyen bunu bilemez
…Suçun neymiş diye hiç sorulmuyor.

Seni çok sevmemi saymışlar kusur
Divana verseler yok bence mahzur
Asılmaya da razıyım sağlarsa huzur
…Mahşerde bir ceza hiç verilmiyor.

Vazgeçerim sanma etsen de zulüm
Süründür istersen şartsız kabulüm
Ceyhan’a lâyıksa hoş gelsin ölüm
…Bundan öte giden yol bulunmuyor.

Adana/1977