Kadersiz Şiiri - İsmet Ülker

Yaşıyorum seni; hesapsız, kitapsız…
Sensiz dünya boş, hayat anlamsız…
Konuşuyorum kelimeler kifayetsiz, cümleler manasız…
Ölmeden sana kavuşmam imkânsız!...

Hasretin içimde sönmeyen kor;
Sensizlik, ruhuma dolanan tor!...
Aldığım nefes bile zul geliyor…
Nasıl yaşadığımı bir de bana sor;

Uyusam; bir daha hiç uyanmasam…
Boylu boyunca yanına uzansam…
Ne derdim kalır, ne de tasam…
Cennette gözlerimi senle açsam…

Yaşıyorum seni sensiz,
Sensiz kaldım kimsesiz,
Sen benden habersiz,
Ben sensiz kadersiz!...