Ey kader deminde demlenen tohum,
Yazın kurudu,kışın çürüdü,bak yorgunum
Fikri fukaranın gözünde solgunum,oysa duruldum
Kavrulmuş zihinler için zemheri soğuna tutuldum
Beni bekleme uçurumda,dargınsamda gül sundum sana
Fırtınanın sesinde damla damla,ağlamam ben anla
Gürültü sesi çoktu ama kahrın inlemeli sesiydim orda
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta