Kaderin Zincirini Koparıp At

Sevdanın şairi durma barbarlığa, zulme karşı diren
Ezene boyun eğme
Zalimlere sessiz kalma
Sömürüye göz yumma
İnsanca yaşam için
Vahşetin, kaderin zincirini kopar at
Onurlu direnişinle
Dur, durak demeden
Barikatları aş
Yıldızlara, şafaklara, yarınlara koş
Karanlığın kıyısında yaşanan korkuyu yen
Bedenini ortaya koy, koy ki kan döken düzenin çarkından kurtulasın

Ey şair! Medeniyet düşmanı olan sömürenlerin düzende
Halklar acı çekiyor
Al kanlar içindeki
Açlık, sefalet kokan topraklara
Yılanlar, çıyanlar
Akrepler yuvalanmış
Fakat ne vahimdir ne acıdır ki
Emek düşmanı güruh insan kan içmeye devam ediyor
Mamafih acının rengini bilmeyen, kör kütük karanlık başını almış gidiyor

Tüm halklara sevgi duyan umuda koşan, gözleri ıslak şair
Dizelere yazdığın özgürlüğü
Alnından öpmeyi arzuladığın
Güneşi
Toprağın şakağındaki
Süren acını dinmesi
Çocukların şen-şakrak
Oynayabilecekleri bir ülke
Annelerin ağıtları, feryatları
Gözyaşları biteceği günleri görmek için
Biraz daha sabırlı, umutlu ol. Karanlığı yırtan yıldızların kırpışını
Köyleri yakıp-yıktıran haydutların düzeni olan saltanatın yıkılacak günü bekle

15.05.2016
İstanbul