Kaderin yüzü yüzümüzden kara …

Ne çok ölü var ne çok ağlayan demişti
Çocuk üşümüştüm.
Sebepsiz yüreğimin ıslaklığı düşmüştü gözlerimden
Ellerine,müjganla öpüşmüştüm.
Bir ölü duysa sessiz çığlıklarımızı,
Ayak ucunda yer açardı diye fısıldadığımızın ertesi
Yandık yıkıldık dumandan boğulduk,
Kıyamet koptu...
Sımsıkı kapadılar kapıları,
Sabah akşam beklemek oldu hoş sedamız.
Ara sıra soluduğumuz hava, uçup gittin,
Ciğerlerimizden vurulduk.
Duyulmadı
Düştüğümüz kuyular hüzün doldu.
Vakit çok geç çıkmak için çabalamıyoruz
Gün kara daha bir derin sarıyor.
Kolları kollarımda kardeşlerimin.
Uzandığımız yerde yatıyoruz...
Nefessiz uzanıyoruz özlemle ıslak kirpiklerimizin arasından
Düşüyoruz bir bir ölüyoruz gümbür gümbür
Gözlerinizi açmak istemediğiniz sabah, kahpe! .
Çok ağıt var ardımızdan yakılan
Hiç tanımadığımız birileri yüreğimizden tutuyor
Hayat utanmıyor ellerinde kınası.
Kaderin yüzü yüzümüzden kara …