Kaderin Oyunu
Bazen yollar tuhaf kesişir,
Önce bir hata, bir yanlış anlama…
Sonra zaman siler önyargıları,
Ve geriye sadece gerçek kalır.
Bir anlık öfke, bir anlık acele,
Sonra gelen uzun bir sessizlik…
Kim bilebilirdi ki,
O sessizliğin içinde dostluk büyüteceğimizi?
Keşke daha önce tanısaydım seni,
Belki bazı şeyler daha kolay olurdu.
Ama kaderin bir bildiği varmış,
Çünkü en güzel insanlar
Hep en doğru zamanda gelir.
Şimdi birbirimize iyi gelen iki insanız,
Ne güzel ki Rabbim yollarımızı tekrar kesiştirdi.
Dualarımda hep güzel ol,
Kalbin hep huzurla dolsun.
Kayıt Tarihi : 16.2.2025 22:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İlk tanışmamız hiç de sıradan ya da güzel başlamamıştı. Hatta tam tersi, bir yanlış anlamayla, bir tartışmayla ve biraz da öfkeyle başlamıştı. O gün beni iş için aradığında, telefondan gelen erkek sesiyle bir anlık refleksle onu engellemiştim. Sonrasında bu durumun ne kadar garip ve komik bir hatıra olarak hafızamıza kazınacağını bilmiyordum. Uzun bir süre yollarımız ayrılmıştı, ta ki kader bizi tekrar karşılaştırana kadar. O zaman gerçekten tanıma fırsatı bulduk birbirimizi. Konuştukça, paylaştıkça, geçmişteki o yanlış anlaşılmalar yerini samimiyete bıraktı. Bir gün derin bir sohbette fark ettik ki, aslında birbirimize ne kadar iyi geliyoruz. Ve aynı cümleyi kurduk: “Keşke daha önce tanışsaydık.” Çünkü bazen hayat, insanı en doğru zamanda en doğru insanlarla buluşturuyordu. Bu şiir, ona duyduğum içten minnettarlığın, dualarla süslenmiş halidir. İlk karşılaşmamız fırtınalı olsa da, sonrasında birbirimizin hayatında güzel bir huzur köşesi olduğumuzu anladık. Ve şimdi birbirimize iyi gelen iki insanız. İşte bu yüzden, Rabbime şükrediyorum onu tanımış olmaya.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!