Kaderin Kırmızı İpliği

bugün hava biraz yağmurlu, içim biraz buruk
camlar buğulu, aynada gördüğüm bir hayli kusurlu
yokuşlu yollar, kan kusuyor kuşlar, gittiğim yolu akbabalar kollar
epey aşikar, bu rüzgar beni sırtlar, ben ise seni
bekleyeceğim geri gelmeni, beklediğim bu aşk merdiveni;
aydınlığı sever, suyu sever, lakin elden bir şey gelmez
sensizken o büyüyemez, yetişemez bu kargasekmez yerde gönlümün çiçeği
bir değilse ellerimiz, kalbimin tınıları tiz, odaları sessiz
dilsiz ve hissiz bir ruh gibi dolaşır, dolaşır durur bu limanda
sahipsiz bir gemi gibi, çapası en dibinde yüreğinin
elimde bir iğne iplik, bir ruh düşün her şeyden bitik
fersude bir eşya misali, onarılmayı bekliyor ellerince
gece geliyor ince ince, o kusursuz beline benzer ipince
sadece benim sevebileceğim, tek bir dokunuşunla keser bağını
gerçeklik zamanla, yoğun bir sevdayla dolanırız birbirimize
estirdiğimiz nefhada, kimseler alıkoyamaz bizi o esnada
ruhlarımızı beslerken, emeklerken kalbim, inmişti çoktan kalbine yelkenlerim
zevkiselimden mahrum bıraktım herkesi, herkesi sildiler benden, sadece birisi
varoluşu başlı başına şiirimsi, neşesi cennetimsi, hüznü cehennemin sillesi
öylesi görülmedi henüz, büzme o dudakları, süngüsüz değil bakışları
akışları su damlalarının, boynundan süzülen o akışları, cildinin özenle yapılmış nakışları
yaratan'ı ayakta alkışlatır, durur baktırır hayranlıkla, işlenmiş ustalıkla,
dikilmiş tanrısallıkla, kutsanmış meleklerin nefesiyle, esinlenilmiş sanki gece boyu
eskimiş, boş bir kağıda saatlerce bakarken attığım naralarca
gözlerimin sanki ilk bakışları, o an ki, kalbimin ilk atışları,
cennete ilk adımları atıyor adeta, uyanmak istemiyorum bu rüyadan
açma gözlerimi, kopmayayım bu diyardan
al beni koynuna, yarat beni baştan, kendi güzelliğinden esinlen bu sefer
tanrının varlığına kanıt bir eser, gibiydi o her şeyiyle
her şeyden çok sevdim onu, her şeyim oldu tek bir gidişiyle
ipiyle çekti sanki beni peşinden, mühürledi kendine beni müebbeden
fark etmeden, bağlanmıştı kaderin kırmızı ipliği
söylesene, nasıl kaldırabilirim ben bu sensizliği?
çekilir mi bu gündüzlerin sessizliği, gecelerin densizliği
halsiz bir bedenden bir parça kayıptı, özlemle andığım diğer yarımdı
kalemle bedenime kazıdığım tek kadındı, beyaz satırlara sığdırmaya çalıştığım
ne kadar siyaha bulasam da bir türlü sığdıramadığım, kaldığım bu menfur dünyada