Hayat ne garipti yine...
Hep tekerrürden ibaretti, kahrolası acılar
Bir an unutuyor olmalı insan,
Mutsuzluğa hapsolmuş kaderindeki, kederi
Oysaki kısa bir reklam arasıymış,
Tekrardan başladı kara dizi…
Hayat mı garipti?
Yoksa insanlar mı?
Ya da huzuru ararken,
Hatta bulduğunu sanırken
Bir anda elem bataklığında,
Boğulduğunu fark etmek miydi garip olan
Yine sağanaklar başlamıştı gizliden
Bir anlık kandığım mutluluk masalının orucunu,
Yine kendi gözyaşımla bozdum
Kimdi? Nereden çıkmıştı?
Yine canımı almaya gelen bu Azrail...
Yeni kahramanım mıydı?
Beni bu hale düşüren
Haberi var mıydı?
Benden ve açtığı bu derin yaralardan
Önemli miydi ya da?
Garip olmayan tek şey vardı
Yine kalemi elime aldırtan, hüzün
Sen benim vazgeçilmezim olmalısın
Uzun zamandır yoktun ya
Yine bana dönmüş olmalısın...
Ah benim kadim dostum,
Bir sen beni yalnız bırakmadın
Ah benim garip kaderim,
Yine varlığınla canımı yaktın…
05:00 17.08.2011
Kayıt Tarihi : 5.9.2011 04:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!