Şu yalnızlığıyla, henüz yeni doğmuş kendinden,
Elleri uzak yine de uzanır, dokunur, paralar bazen...
Ki bazen, öfkelenir evrimde yitirdiği duygularını anlatırken...
Öfkesi, yalnızlığı, sessizliği.....
Her biri diğeri kadar,
Büyük kanunda yeri var.
İyiliğin varlığı, kötülüğün...
Ve hüznüm elzemdir, mutluluğum kadar.
Düştüğün yerden kalkmak fıtratıdır varlığın.
Günahlarıma kollarımı açarken de gör beni,
İncilde yerim var.
Kayıt Tarihi : 2.6.2022 02:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!