Kadere Teslim Şiiri - İrem Aslan

Bak beni ne hallere koydun!
Yüz göz oldum şiirle, sözle
Bir de anlatabilsem ya çektiğimi
Tadına doyum olur mu ,sence ?

Sana cennet vaat et demedim ki
Nedir bu tükenmişlik ,bu beklentin?
Yar’dı adın ,yara olmaz sandım
Kabuk tuttukça deş, kanat mı dedim?

Mutluluk penceresini aralamıştın
Minicik bir boşluktan süzülen rüzgardın
Yüreğimi ferahlatıp ,ufak ufak kaçtın,
Anladım ki ben sana çok fazlaydım.

Küçük tebessümlerden kahkahalar biriktirirdik
Biz çocukluğumuzu sokaklarda geçirdik
Bir ekmeği paylaşan sebilerdik de biz
cesareti olmayana mı ,yüreğimizi emanet ettik

O halde toparlan hadi gidiyorsun
İstemem son cümlelerin dilinde dursun
Veda etmek için ayak sürtmen anlamsız
Geldiğin gibi yalnız git, izin kalmasın.

Yarını olmayan sevgilerin ,suçu sevende değil
Söyledim ya yıllarca, kimse sevgili değil
Ellerini açıp ,duana eklediğin hayırlın değil
Boşa kürek çekme ,at elinden kadere teslim
Fırtına da olsa şiddeti, gönlün nasibini alsın .