Sonunu görmediğim boşluğa düştüm Murada ermeden yaşamdan küstüm Allah"a yaratana çok eller açtım Bahçende güllerin açmaz mı KEMAL Bu taze çağında çok çile çektin O acı günlerde hep yalnız tektin Bir gelen olur diye çok yola baktın Kapında güllerin ötmez mi KEMAL Buna şükür dedin hep sabır ettin Kafana takmayıp silipte attın Neçare olmadı eriyip bittin Güz bitip bahara ermez mi KEMAL Yıkılan bedeni gün gün onardın Ruhun çökmüş aslında düşündükçe yanardın Kara gündür geçer elbet sanırdın Gecen bitip sabaha ermez mi KEMAL Hep masada dert tasadan çok içtin Sen kötüden kötülükten hep kaçtın Ne yaptında başına bu belayı sen açtın Al canım al desen almaz mı KEMAL.. 18/02/1997 zonguldak ereğli
Kemal CebeciKayıt Tarihi : 20.2.2012 23:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!