Kadere Meydan Okumazdım

Bilsem kadere meydan okumayı gecelerde
Yaşar mıyım sensizliği, sadece hecelerde
Bilsem yıldızlarla konuşmayı, hayallerde
Yaşardım seni yüreğimdeki sevgilerde

Güz gelmezdi yüreğime, düşen yapraklar
Savrulurken soğuk rüzgârlarda, acımasız
Hasret duygularına bırakarak yerlerini
Solmazdı güzelim kasım batları yollarda

Gidilen, hayatın tozlu, yağmura bulanmış
İnişleri yokuşlarına esir düşmüş, kaderin
Gidilesi yollarını bilseydim yar sensiz
Vermezdim ciğerimdeki sen son nefesleri

Günün kızıllaştığı anda gökyüzünde umutlar
Güz kızıllığına karışırken meşe yapraklarında
Kurduğum düşlerin kuruyacağını kaderimle
Bilseydim meydan okumayacağını kadere

Bilseydim meydan okunmayacağını kadere
Eklemeye çalışamazdım yıldızları denizlere
Yakamozlarla adını yazsın diye yar sahillere
Güz rüzgârlarında ısınmazdım sarılıp düşlere

Bağ bozumlarında yaşarken hayallerimi birden
Sokakta yaşayan hayallerimi garp evsizlerden
Bir yudum sevgiyi sakınmazdım kimsesizlerden
Bilseydim kadere meydan okumazdım, harbiden