Kadere Mahpus Şiiri - Necati Keskin1

Açlık dediğin;
Bir sürgün sefalet
Dünya dediğin;
Bir hüsnü mübarek
Yokluk dediğin;
Durgun su üzerinde çırpınan bir balık
Hüzün dediğin;
Altı delik bir kayık
Gurbet dediğin;
Denizin karşı kıyısı
Hayat dediğin;
Sessiz bir gemi…
Ya dümeni ele alırsın,
Ya da kendini akıntıya bırakırsın
Zamanı durduramasın.

Söyle şimdi ey sevgili!
Hangi gözlere hasretle bakmalı?
Hangi dudağın ihtirasına kapılmalı?
Hangi yüzün gamzesinden gülümsemeli?
Hangi sevdalının saçlarını koklamalı?
İçine çeke, çeke.
Hangi tene dokunmalı?
Gıdıklanırcasına…
Hangi ihtiyarın sözlerini dinlemeli?
Nasihat edinircesine…
Hangi pusulaya yönelmeli?
Yolunu kaybetmişçesine…

Söyle şimdi ey sevgili!
Hangi bedende,
Hangi suçu işlemeli?
Cinayetçesine…

“Bir eski paçavraydı,
Geçmişte kalanlar.
Dedim ya;
Eski püskü fotoğraflardan ibaret hatıralar…”