Kadere Bak Şiiri - Celal Bahar

Kadere bak...
Gel desem gelecek,
Gel gör ki diyemiyorum.
Hadi desem yola düşecek,
Ne var ki diyemiyorum.
Sevmek mi dediniz?
Ölümüne değil,
Ömrüne seviyorum.
İçimden al hepsi senin diyorum.
O halde neden sustu dilim.
Neden tek kelime edemiyorum.
O bana bakıyor ben ona,
Lakin selam bile veremiyorum.
***
Bu kadar mı ahmak olur insan.
Bu kadar mı eli ayağına dolanır.
Altı üstü o da bir insan,
Gel gör ki karşısında tir tir titriyorum.
Sanki o ateş olmuş ta,
Ben alevinde eriyorum.
Kadere bak,
Geçip gidiyor öylece,
Tek bir adım atamıyorum.
Uzanıyor ellerim lakin,
İş işten geçti tutamıyorum.
Boğazıma kadar aşka batmışım,
Gitme bile diyemiyorum.
***
Yok, yok benden adam olmaz.
Gözlerimi kaçırmasam.
Ne de güzel bakmıştı,
Yüzümü çevirmesem.
Tam karşımda kalmıştı,
Ben utandım,
O başka sandı.
Ben öylece kaldım,
O umursamadım sandı.
Oysa bilse bu can,
O ana nasıl zor dayandı.
Oysa bilse bu can,
Onun hasretiyle ne kadar yandı.
***
Kadere bak.
Hiç ummadığım bir anda,
Hiç beklemediğim zamanda,
Tuttu bizi bir araya getirdi.
Sonrasında ise ben kaldım,
O yine bilinmeze gitti.
Anlamadım ki şimdi bu neydi.
Bir rüya mıydı,
Yoksa gerçek miydi.
Bilemedim ki,
Gördüğüm kimdi,
O muydu,
Yoksa kalbim birini ona mı benzetti.
Neyse neydi,
Keşke bu can önünde öleydi,
Öleydi ki beni yanlış anlayıp,
Tekrar uzaklara gitmeyeydi...