Kadere Ağıt Şiiri - Cengizhan Gökdemir

Gözlerinin derinliğine göm beni,
Sar beyazlığına, tenin tabutum olsun.
Kara geceye boya, saçların toprağım olsun.
Sağ kalsın sevgim yeter ki...

Dokunabilseydim ellerine kurtulurdum,
Beni esir alan girdabından; sıcak ve gizemli.
Derinlere çekilirken soluksuz denizci gibi,
Bir denizkızının güzelliğinden büyülendim.

Gözyaşların olabilsem keşke, yanaklarına süzülen.
Sonra umudun, göğsünde yeşersem aniden.
Bir şafak vakti öldürsem korkularını,
Kalbine armağan etsem teselli, neşeli bir çocuğun kahkahasını...

Özür dilerim! Bir gülümseme değildim dudaklarında,
Işığın olamadım karanlıktan korktuğunda,
Bir sırrın olup kalamadım yanında.
Yırtamadım sessizliğini sustuğunda.

Şimdi benim yenilmiş kan revan!
Benim yeminli sessizliği bir dervişin,
Benim acı hıçkırık boğaza düğümlenen,
Benim yasaklı sır kimseye söylenmeyen...