Kader Tarlası Şiiri - Muammer Gökçay

Kader tarlasında eker biçerim bir ömür
Hasat etmek ister yüreğim latif bir gönül
Latif bir gönülde asude bir ömür
Yeniden dirilmem için ey yar!
Gel beni sende öldür
Duam hep budur;
Gözlerinde beni cennete götür
Lakin çoktur kaderin tarlasında dikenle çamur
Yâre talip olma yolunda bu ikisidir düstur
Bu yol taşlı deyip dönende çoktur
Kurtuluş sahiline varıp, geri gelen yoktur
Kimisi kızar bazen kaderin tarlasına
Cevrine feryat edip ateş atar hasadına
Bu toprak kıraç olsa da yağmuru hak katında
Meyvesini yemek isteyen uzatıverir elini
Lakin şifa içre zehir vardır bilmez sırrı emini
Eğer doğru yar sana yaren ise
Yol üzere bir han bulunur gönülden içre
Sakın tarladan şikâyet edip bükmeyesin dilini
Yoksa hancı vermez sırrın hakikatini
Bir arif rahlesinden almaz isen ilim ile edebi
Tuğyan vadisinde kaybolup beklersin mutlak azabın haberini
Bu yol uzaktır
Hakikatin kapısı mecaz odasına açılır
Cevapsız sorularla anca mesafe alınır

Sen sakın dikene kızıp ta tarlanı satmayasın
Can içinde canan bulmak ise muradın
Kaderin tarlasında bir ömür işçi olasın
İyice belle tarlanın taşını toprağını
Kader âşıktır gayretine budur derviş beyanı
Çamuruna düşüp de sakın şikâyet etmeyesin
Cihan sultanına talip olmanın bedelini ödeyesin
Sakın şekvanı dile getirmekten
Yoksa şekva içre celal bulup kaybedersin
Bu tarla sana emanettir
Hıyanet edipte garip komayasın
Nefsin kargalarına uyup ta ekini talan etmeyesin
Afetler afetleri kovalasa da
Onda saklıdır nasibin
İsyan edipte nisyana müptela olmayasın
Unutma sakın!
Sırrı bulmak için önce aramalısın
Bu satranç başka bir oyun
Bugün şah çekipte ezelde mat olmayasın…