Kader Niye Utansın Şiiri - Hikmet Atiş

Susuzluğunu bildirmedin,çeşmelere,
Sevgini çok gördün, seven kişilere,
Gururunla oynadın, yandın boş yere,
Başıma gelenlerden kader utansın.
Diyorsun.

Yalnızlığını bildirmedin, gecelere,
Sevgi vermedin hiç, yeni açan güllere,
Cevap vermedin, aşkı söyleyen dillere.
Bu yaptıklarında, kader niye utansın?

Kendini görmek için, bakmadın aynalara,
Dost edinmek için, düşmedin yollara,
Yaklaşmadın hiç, sana açılan kollara,
İçinde sevgi yoksa, kader niye utansın?

Aşkı kör ettin, görmedin zevki sefayi,
Deli olmasan bile, oynattın kafayı,
Bu gidişle, çok çekersin sen cefayı,
Kalbin kararmış, kader niye utansın?

Bir gün sevmeyi denemedin bile,
Yalnızlık çekerek, ömrün geçti nafile,
Sarılmadın, sevgiye, çiçeğe, güle,
Sevgisiz yaşarsan, kader niye utansın?

Yıllar geçti, hâlâ neden direniyorsun,
Hayatın gerçek yüzünü, göremiyorsun,
İçine kapanık oluşundan, gülemiyorsun,
Hayatı göremiyorsan, kader niye utansın?

Bu dünya fanidir, ebedi kalınmaz,
Geçen ömür gider, telâfisi olmaz,
Sevgisiz olan, mutlu hiç olamaz,
Kendini sevmeyene,kader niye utansın?

Ömür kaset değil, sil başla yeniden,
Hayata sarılacaksın, zemininden,
Zaman geçti,ne gelirki şimdi elden,
Senin yaptıklarına, kader niye utansın?

Bir sevdiğin olsa, otursan dizin dizine,
Güzel tebessumlerle, baksaydı gözüne,
İtaat etsen, küsmesen sevgi sözüne,
Hep kaçtıysan, kader niye utansın?

07/10/2008