Kader misin Tesadüf mü Şiiri - Güven Küçük

Kaderim misin yoksa tesadüf mü, bilemedim.
Seni tanımasaydım eğer,
Ben yine yaşamaya devam edecektim belki de.
Belki ara ara gülecektim herkes gibi.
“Umut”tan bahsedenleri başımla onaylayacaktım.
Alaycı bir ifade olacaktı dudaklarımın bir kenarında,
“Aşk var” diyenlere inanmış gibi yapacaktım.

Seni tanımasaydım eğer,
Küfürler dilimi, isyanlar yüreğimi parçalayacaktı.
Gecelerim her zamanki gibi cehennem,
Gündüzlerim zifiri karanlık olacaktı.
Bir şekilde yaşayıp gidecektim belki de;
Senden habersiz, sevgisiz, umutsuz, güneşsiz…

Hatırladım seninle yaşamanın nasıl bir şey olduğunu.
Umut gözlerinde, güneş gülüşlerinde doğarmış.
Aşk, sevgi dedikleri senin adında saklıymış.

Kaderim misin yoksa tesadüf mü, bilmiyorum.
Seni tanımasaydım eğer,
Bahar beş harfli bir kelimeden ibaret kalacaktı.
Nebatata can veren yağmurlar, gözyaşlarıma karışacaktı.
Her çiçek aynı renkte olacaktı;
Laleler boynu bükük toprağa bakacak,
Güller her zamanki gibi ölüm kokacaktı.

Seni tanımasaydım eğer,
Yağan karlar bedenimi değil, yüreğimi titretecekti.
Sarı sonbaharların renginden bihaber olacaktım.
Mevsimler değişmeyecek, yazlar hep kurak geçecekti.

Anladım seninle mevsimlerin ne anlama geldiğini.
Kar beyazlığı masumiyetinde, bahar kokun nefesinde gizliymiş.
Yaz sıcaklığı dudaklarında, tüm renkler sende güzelmiş.

Kader misin yoksa tesadüf mü, bilmiyorum.
Seni tanımasaydım eğer,
Her boşalan kadehte yine kalemi elime alacaktım.
Şiirlerim boynu bükük kalacaktı.
Mısralarım isyan, gözyaşı ve kahırla dolacaktı.
Dostlarım yine kızacaktı bana her zamanki gibi.
Kalemin değdiği sayfalar damla damla ıslanacaktı.

Seni tanımasaydım eğer,
Kafiyelerin bir anlamı olmayacak;
Kelimelerim boğazımda düğümlenip kalacaktı.
Siyahın tüm tonları satır aralarında saklanacak,
Acılarım noktası konulmamış cümlelerde devam edecekti.

Anladım seninle şairlerin şiire olan sevdasını.
Kafiyeler, “seni seviyorum” deyişinle başlarmış.
Senin aşkın şiirlere en güzel anlamı katanmış.

Ben nâçizane bir şairim sevgili.
Seni tanımasaydım eğer,
Sayfalar boş, kalemim kırık olurdu.
Sen sevgili… Hece hece her hücreme doğmuşsun.
Ben şair… Sen benim en güzel şiirim olmuşsun.