Kader Kayal Şiirleri - Şair Kader Kayal

Sevmeyi bilen kişi
dokunduğu kalbe şifa olur,
cefa değil..!

Şiir gibi sevip'te, susunca insan...
Yutarmış diline düşenleri haykırmak isterken
Gözyaşı mürekkep olur akarmış meğer,
Mısra olur bir bir dökülürmüş kalemden...

Dalgalar köpük köpük,
Ince ince dokunur yüreğime.
Engin derin ve mavi...
Sonsuz Aşk/ın misali...

Soruyorum kendime
Nedir bu hal?
Bir türlü kendime
G E L E M İ Y O R U M
Kafamın içinde bin türlü sual,
Bir tane cevap

Taştın yine deli gönül
Sular gibi çağlarmısın
Şaştın yine deli gönül
Gülermisin ağlarmısın.

Yüreğini kor ateş te

Sev kardeşim sev cimrilik etme
Toprak aldığını geri vermiyor
Koru kolla sar sarmala,
toprak sarınca geri vermiyor

Sus pus olmuş lal olmuş diller

Eyy Yarr...
Varsa kaderimde vuslat'a hasret bir hayat;

Benim payıma düşen Aşk'a tutsak yaşamak...

Bir güneşe sevdalandım;
Kavruldu yüzüm,
görmez oldu gözlerim.
Tut Yüreğimden Rabbim
Bir-Tek-Seni seveyim...

Bu sabah düştüm yine yollara
Aldım Yalnızlığımı çıktım dışarı.
Hava soğuk,karanlık yürek buruk
Gökyüzü yasta, gözlerde bulut.

Bu sabah bir başka üşüyorum Sevgili

Yalnızlık yok BİRLİK var
Çaresizlik yok DİRLİK var

Ağlamak yok GÜLMEK var
Üzülmek yok SEVİNMEK var