kader koydu adını, bir ince kader...
tuzak kurdu hayata,
ihtiyâra, gence kader...
cân'ı cânân'a kattı,
savurmadan önce kader...
ben mi kaldı biz'den; yoksa sen mi?
Seni düşünürüm
Anamın kokusu gelir burnuma
Dünya güzeli anamın
Binmişsin atlıkarıncasına içimdeki bayramın
Fırdönersin eteklerinle saçların uçuşur
Devamını Oku
Anamın kokusu gelir burnuma
Dünya güzeli anamın
Binmişsin atlıkarıncasına içimdeki bayramın
Fırdönersin eteklerinle saçların uçuşur
«sen, bensizliği bir âb-ı hâyât gibi içiyorsun;
oysa ben, cehennem bilmişim sensizliği.» (***)
ömrüme hasretten pusu kurdun,
kalbinde ölüm sessizliği.
-------------------
geçtim tüm cennetlerden;
bir su-i zân kaldı bende.
bakışları körelten
kör bir îzân kaldı bende.
silemedim gönlümden;
nankör yüzün, kaldı bende! ............!
tam da deminde
şimdi ellerimizde
aşka dair
ne kaldı..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta