Kader (Gerçek Üstü Biraz da Hayal)

Kader (Gerçek Üstü Biraz da Hayal)

Anlatacaklarım gerçek üstü biraz da hayal…
Deniz kabardıkça kabarmış, sert de bir rüzgâr var.
Açıkta borana yakalanmış bir sandal,
Sandalda belli belirsiz bir adam,
Ufkunda süzülen bir de martı var.
Adam kurtulmak için bir çare arar
Martıysa çığlık çığlığa sandala bakar.

Anlatacaklarım gerçek üstü biraz da hayal…
Karşı kıyıda hüzün boyalı evler var.
Evlerin birinde özlem yüklü bir yürek çarpar.
Bu yüreği nedeni bilinmez bir keder yakar.
Kadın pencereden kabaran denize,
Denizse göğsünü döven rüzgâra bakar.

Anlatacaklarım gerçek üstü biraz da hayal…
Sandal kürekleriyle, adam elleriyle çırpındıkça,
Dalgalar ecel olur enselerinden akar.
Martı kanatlarıyla kovmak isterken ölümü,
Çığlıkları deryayı tutar.

Anlatacaklarım gerçek üstü biraz da hayal…
Tükenişin eşiğinde,
Şiddetli de bir yağmur başlar.
Martı kaçar gibi kıyıya doğru kanat çırpar.
Adam kalan son ümidini kanadına iliştirmiş,
Giden martının ardından umarsızca bakar.

Anlatacaklarım gerçek üstü biraz da hayal…
Martı bitkin, hazan yüklü evden,
Denizi süzen kadının penceresine hızla çarpar.
Kırık camlar arasında,
Hem yüreği hem bedeni kanar.
Bir kadına, bir denize bakıp
Kanadında asılı kalan ümitle,
Son uykusuna dalar.
Kadının gözleri nemli,
Yüzü mahşerden elemli,
Ellerini ağlayan semaya açar,
Feryadı, sessizliği yırtar.

Anlatacaklarım gerçek üstü biraz da hayal…
Kadının feryadı şimşek olur,
Bulutları yarar.
Batmak üzere olan sandala
Kızıl bir ışık saçar.
Gözden kaybolmadan az önce,
Adam gökyüzüne haykırıp,
“Neden? ” diye sorar.
Yağmur rüzgâra,
Rüzgâr ölüme,
Ölümse bunu kadere yorar.

02.12.2008