Kader diyorum Şiiri - Seyit Burhaneddin ...

Adın hasret oluyor yakıyor kavuruyorsun
Gözlerine baktıkça huzur doluyorum
Adın huzur olsun diyorum
Sesinin tınısını duydukça
Kalbime sıcacık bir şeyler akıyor
Sekiz nota gırtlağında mahkûm olmuş
Sen konuştukça kelimeler özgürlüğe uçan kelebekler gibi
Notaların sonuna es gelmesin istiyorum
Adını melodi koyuyorum
Tenin bembeyaz, saflığı anımsatıyor insana
Bu kez masumiyet koymak istiyorum
Ama beni sonsuz sükûtla sabırla dinlemeni görüyor
Bu olsa olsa şefkattir diyorum
Neden beni sabırla dinliyorsun diye soruyorum
Sende benim yaralarımı sardın diyorsun
Bu kez tamam bu vefa diyorum
Dostun dostu dinlemesi için neden mi lazım
Meraklanma kanaman bitmeden gitmem diyorsun
İşte sadakat diyorum
Sonra sana anlattığım yaralarımı sarmalamak
Teselli etmek için hikâyeler anlatıyorsun
İnsan ancak bu kadar insan olur diyorum
Sana daha çok bağlandığımı hissediyorum
Kalbimden geçenleri gözlerimden okumandan korkuyor
Gözlerimi yere çiviliyorum
Biliyorum, yaraların o kadar taze ki
Sana sevgimi söylemeye korkuyorum
Zaman diyorum zaman
Bazen kardeş bazen kalleş olan zaman
Belki de kader, olduğu kadar
Bazen bir dost bazen bir kardeş gibi
Bizi birbirimizi sarmalamaya mecbur kılan
Sevgili olamayacağımızı anladığımda
Kader diyorum işte kader
Elimden ne gelir
Her şey olduğu kadar, olmadığı kader…

©
Şiirin Yazıldığı Tarih : 14 – 07 – 2020
Şiirin Yazıldığı Tarih : 03 : 37