Kader diyorum Şiiri - Eyüp Doğru

Gökyüzü dargın,
Sert bir rüzgara kapılmışım.
Her yanım toz,
Her yanım duman.
Her yanım param parça.
Dilimde dolanmış ismin.
Çukuruna düştüğüm bu derdin,
Ne tarafından baksam,
Hep ayrılıklar yankılanıyor bu gece.
Sağ elim gidişinin bedduasında,
Sol yanım ise hasretinin
Sancısında sevgili.
Hasretinin sancısında...

Son kez gözlerine bakamadım.
Şöyle doyasıya sarıp,
Canımda can diyemedim.
Umudumda yok artık.
Kirpiklerim kırılgan,
Bakışlarım solgun.
Hiç gözümü kırpmadan,
Bırakmışım kendimi,
Yanlızlığın tam dibine...

Bu gece duygularımı,

Kendi ellerimle astım sevgili.
Ne yaptıysam,
Hep senin uğruna yaptım.
Bunu ikimizden başka,
kimseler bilmeyecek.
Ben sadece yaşadıklarımıza
Kader diyorum.
Ne haykırabiliyorum isyanımı,
Ne de kabullenebiliyorum gidişini.
Bulutlar bile küskün,
Ağlaşıyor yokluğunda.
Yer, gök ıslak.
Ben ise ıslak bedenin içinde,
Senin yokluğunda üşüyorum sevgili.
Senin yokluğunda üşüyorum.

Ellerimle yaşlarımı gizliyemiyorum.

Gözlerimden düşen her damlada,
izi kalmış hatıraların.
Ve sebepsiz bir karmaşanın,
ellerine esir düşmüş yüreğim.
Karanlıktan bir ses yankılanıyor.
Sonsuzluk çağırıyor beni.
Gel diyor artık.
Yaşamaya sebebin kalmadı.
Bırak çırıl çıplak hayat ona kalsın.
Ellerim bağlı çaresizce kabulleniyorum
ölümün son çare olduğunu.
Yavaş yavaş gözlerim kapanıyor.
Ve ben sessiz sessiz,
ölüyorum sevgili ölüyorum..