Kader Diyorsun Şiiri - Vahit Aydemir

Rastlayıp birine gönlün kayınca,
Belkide canından çok seviyorsun.
Yazmış seni bana yüce yaradan,
Güldü en sonunda kader diyorsun.

İlk zamanlar gözün görmez kimseyi,
Ondan başkasını istemiyorsun.
Sormuyorsun ki hiç, gönlü boştamı;
Ya bir sevdiği var ne biliyorsun.

Onunda gönlü var, o da bir insan;
Sen kendini niye aldatıyosun.
Kibarca reddedip olmaz deyince,
Yıktın yine beni, kader diyorsun.

03 Nisan 1997