Kader Diyorlar Şiiri - Aslınaz Üstün

Hayat sahnesinde olta atmaya,
Ağlayıp gecede yıldız saymaya,
Lokma lokma acıları tatmaya,
Dünyaya gelişe 'kader' diyorlar...

Kötüye eş olmuşsun, nasibin buymuş,
Derdiğin güllerin zaten kuruymuş,
Zalimin zulmetmek zatı, huyuymuş,
Dertleri çekişe 'kader' diyorlar...

Ne yaşarsan yaşa dönülmez yollar,
Uzatırsın canın, elin; tutulmaz kollar,
Ölüm bir gün beni zamansız sollar,
Son nefes verişe 'kader' diyorlar...

Gerçekler önünde güller açarken,
Her zorda kalışta kaçış ararken,
'Sen benden uzaksın' diye bakarken,
Çaresiz kalışa 'kader' diyorlar...

Hevesler, arzular hep bahaneymiş,
Aslolan yürekten, candan sevmeymiş,
Unut Aslı unut hayat böyleymiş,
Susup bekleyişe ' kader' diyorlar...

Bilimişim ne aslı var, ne astarı var,
Seherde gözyaşım elimde tek kâr,
Boynum bükük, derdim en sevgili yâr,
Arşı yüklenişe 'kader' diyorlar...