-Ölümden öte ne var Qâlo?
+Bilmem!..
-Ölümün ötesinde bir yer var Qâlo;ben biliyorum.
Öldükçe doğan,
Doğdukça çoğalan;
Bir halkı okumuştum birzaman.
Yarıp (p)hiçligin rahmini,
Asminlere uzanıyordu;
Ölümün ötesinde bir kahraman...
+Inan Quro! İnan o zaman!..
-Ben inansam bana inanmazlar hiçbir zaman.
Anlıyorum ama konuşamıyorum Qâlo;
Anlıyor musun?
+Bak Quro;şunu asla unutma:
İnsanlar bildiği diller,taşıdığı genler kadar değil; taşıdığı hisler,verdiği mücadeleler kadar ait olurlar bir kimliğe...
Anlıyorsan ne âlâ; konuşamıyorsan başka bir yol dene.
-Susmak bir yol değil mi Qalo?
+Susmak ölmek mi sanıyorsun Lawo?
-Ölmek?
+Çoğalmak...
-Kahraman?
Ya kah'r olup a'man'sız olursam?
+Öleceğine birkez inanmışsan Quro; bu bir leğen suda da olur en derin Okyanusta da, bir hayatın ortasında da olur bir rüyanın başında da...
Unutma kader dediğin şey zaten inanmaktır Quro!..
Kayıt Tarihi : 4.7.2019 16:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!