Kader Bozması Şiiri - Safiye Çakır

gitmeseydin;
iki damla göz yaşı olurdum yanaklarında

bir neden yoksa kalmak için;
terket beni bildiğim şehirlere
ve git!
çek kapıyı yavaşça
bata çıka bak ardında sürükleniyor nefesim

sızılı adımlarımı düşürdüğün topraklar

sustun ya;
dilime birikinti sevdan
sana olan düşkünlüğümden utandım,
mevsimsiz saçlarımdan sürgün ettiğin yıllar

feryatlarıma ateş,
ateşime buz düştü …

yokluğunda kabuslarla b/ölündü rüyalar,
uzaktım gökyüzünden seni dileyemeyecek kadar
haram ettiler!
helalsiz günahına girdiğim her şeyi
kabul görmedi dualarım
gözlerime resmettiler ayrılığı
şehirlerin çıkmazlığıydın haykırdım adını
göçmen kuşların kanat seslerine
eksikliğimi bıraktım yarım kalan her şeyin sevabına
ateşe verdim avuçlarımı sızılarını alıp git diye
beddualarla gömdüm yüreğimi
yokluğunu sakladığım mezarlar çileli
an beni bir ölünün nefesiyle
git!

kalsaydın eğer, ölü çiçekler serpecektim yatağına.

sayıkladım seni,
aklımı bırakırcasına avuçlarına
ne olur yatıya bırak sızılı yanlarını …
dök; dar ağacına düşürdüğün, saçlarını omuz başlarıma
çukuruna kaçarken gözlerim
tekmeliyor acılar sol yanımı.

kim susturdu beni inleyen dilini
kim kırdı ellerinden filizlerimi

oysa bir attım ateştim yüreğinde
ben diye dokunduğun eller kıskansın
alev aldım tenindeyim
anlasın
orta ölçekli bir depremdi bizimki
ardımızdan kaç şehri yerle bir ettik

söyle kim gerdi bu karanlık örtüyü şehrimizin üstüne
kaç aşka kefen giydirdik yalnızlığımızla
sesleniyorsun
avuç içlerime hapsettiğim hıçkırıklarım nefessiz
çığlımda nefesimin boşluğunda sallanıyor ismin
yüreğim ateşe aşık iken
seni soruyordu gün karası diller
lakin yokluğundan bihaber yokluğum
yıktın ya gece kondu bir ömür
bırak beni sesinin uçurumlarından
çığlık çığlık et bildiğin küfürleri
hadi kus beni hercai menekşelerin tenine
anlamsızlaşsın öznelerim
anlamsız sıfatlar giydirdiğim imgeler
çığlıklarla örtük üstümüzü

gözlerimize gelin ettik bulutları
alnımızda yıllar öncesine isyan.
çakılmış birkaç kader bozması
güle kül
küle su
yüze hüzün düştü
gel artık!