Çektim gönlümün perdelerini, kapattım tüm ışıkları kimseler görmesin gözlerimden akan yaşlarımı, duymasın kimseler sessiz feryadımı ağlayışımı.
Gönlüm darmadağın kalbim ağır yaralı. Koskoca bir alemde kalabalıklar içinde yalnızım, dostluk arkadaşlık kardeşlikler bitmiş, vefadan bahsetmiyorum, artık sadece susuyorum sessizce, içimde fırtınalar koparken kimseler duymuyor, susuyorum.
Kimseler acımadı kopardılar güllerimi dalından, tek tutunduğum elimde kalan bir dal, kurudu kırıldı kalmadı tutunacak bir dalım, kader böyle yazılmış, imtihan bu ya, ben kaderime yanarım..
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta