Çektim gönlümün perdelerini, kapattım tüm ışıkları kimseler görmesin gözlerimden akan yaşlarımı, duymasın kimseler sessiz feryadımı ağlayışımı.
Gönlüm darmadağın kalbim ağır yaralı. Koskoca bir alemde kalabalıklar içinde yalnızım, dostluk arkadaşlık kardeşlikler bitmiş, vefadan bahsetmiyorum, artık sadece susuyorum sessizce, içimde fırtınalar koparken kimseler duymuyor, susuyorum.
Kimseler acımadı kopardılar güllerimi dalından, tek tutunduğum elimde kalan bir dal, kurudu kırıldı kalmadı tutunacak bir dalım, kader böyle yazılmış, imtihan bu ya, ben kaderime yanarım..
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta