Kader Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

XX

Ben kadere, inananlardanım.
Çünkü hep kader galip geldi savaşlarımda.
Uğraştım
Kıyasıya savaştım.
Değiştiremedim neticesini alamadım sonucunu.
Kazanamadım.
Hep kader galip geldi, teslim oldum, kadere sonunda.
Ve!
Koy verdim, kaderin ellerine kendimi
Yoruldum çünkü savaşmaktan

XX

Ben kadere inandım.
O çekti götürdü, beni kendi istediği yere
Bana, sadece yapmak kaldı.
Karşı gelemedim.
Kadere sözümü, dinletemedim.
Vurdu beni çarptı durdu, yerden yere
Yoruldum uğraşmaktan.
Koy verdim kendimi, kaderin ellerine sonunda

XX

Hayat değil, daha çok kader yordu beni.
Koşturdu arkasından
Gel artık tamam, pes ettim demedi
Tuttu bir tutam kalmış ak saçlarımdan silkeledi oradan oraya
Baktım gücüm yok, kurtuluşum yok elinden
Pes ettim.
Koy verdim kendimi kaderin ellerine sonunda.
XX

Ya şimdi ben
Öyle bir oyuna gelmişim’ ki
Ben
Kendimi zavallı bir, eşek gibi hisseder oldum.
Sırtımda dünyanın gam yükü, gidiyorum kaderin arkasından
Yalpa, yalpa.
Kimse yoruldun demiyor hala.
Ah kader, ah, böyle mi yapacaktın bana ömrümün son baharında.

XX