Bilmezdim çocuk çağlarımda hayatın acımasız oluşunu
Bilemezdim daha henuz ondördünde iken
İnsan herseyi toz pembe görürken o çağlarda
Hayatın insafsızca yıkacağını bir gün
Yavaş yavaş ögreniyor insan
Düşe kalka...
Her düşüş içinde binlerce umudu götürsede
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta