Kader Şiiri - Mehmet Halil

Kızgın havalarda,
Havuz başında serinliyor medya
Panayır gibi…
İnsan hayatı paraya çevriliyor orada
Kimi konuşarak, kimi susarak
Hizmet ediyorlar saraya…

Saray orkestra şefi gibi
Kaldırıp indiriyor ellerini
Hele bir bozulsun ritim
Kimyası bozulur şefin
Havuz çalkalanır
Ölçülemez şiddeti depremin…

Kuzucukların başı önde
Tövbe ederler şefe
Kusur işledikleri için
‘Tarafsız’ habercilikte…

O depremin gürültüsünde
Önlerinde lokmalar eksiliyor
Kovboydan tekme yemiş kapı gibi
Yürekler açılıp kapanıyor
Nasılda lezzetliymiş insan eti
Kaybetme korkusuyla gözler kararıyor

Gelip gidiyor düşünceleri
Bağışıklık yapmış şarap gibi
Etten yana oluyor tercihleri
Daha iştahlı daha çok yiyorlar
Gerildiği için sinirleri…
Şefin,
Parmak uçlarına bırakıyorlar kendilerini
Bilgisayar tuşları gibi…

Orkestra düzene girmiştir
‘’Bir eşeğin keyfi yerindeyken,
İp üstünde yürümeyi sever’’miş
Keyfi kaçınca da
Önüne geleni tekmelermiş…