Kadın,
Çıplak ayakları ile
Ateşe yürüyordu.
Göz bebekleri,
Karanlığa büyüyordu.
Fırtına bekliyordu gece.
Aldırmadı.
Yüreğinin sıcaklığı,
Çözmüştü, tüm buzları.
Dindirdi, uğuldayan rüzgârı.
Sıcacıktı elleri.
Uzandı, korkusuzca geleceğine.
Kızardı yanakları.
Döküldü, siyah saçları,
Omuzlarına, hafifçe.
Gülümsedi, gül dudakları.
Aydınlandı gece.
Kadehindeki, şarabın rengi,
Başını döndürdü adamın.
Gülümsedi,
Kaldırdı, hafifçe.
Bir yudum aldı.
Serinledi, tüm hücreleri.
Ve bir yudum daha.
Beyaz bir tül gibi,
İndi, gece sessizce.
22. MART. 2008 İSTANBUL
Kayıt Tarihi : 27.5.2008 17:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tükenişin, ümitlerin bitişinin öyküsünü kim anlatacak, kim yazacak çaresizlik teslimiyetlerin buruk hikayelerini ve kim anlayacak istemeden kaybolan benliklerin acı çığlıklarını. kim durduracak acımasız zamanı saat onikiyi vurıuken? ? ? ! ! ! ! ! ! ! !
Çıplak ayakları ile
Ateşe yürüyordu.'
Ateşin üzerine yürüyen ateş,
karanlıklar aydınlatır! Güneşin yanışı gibi!
Yüreğiniz hep aydın kalsın.Sevgiler..
SEVGİYLE KAL ESEN KAL SELAM VE SAYGILAR
TÜM YORUMLAR (6)