Kadehte Unutulanlar Şiiri - Seyrani Göl

Koy bir kadeh daha, saki...
Bu geceyi değil,
bu ömrü unutmam gerek,
Unutamadıklarımı da…
Bir ad,
bir bakış,
bir susuş...
Hepsi, cam kenarına dizilmiş siluetler gibi.
İçtikçe değil,
susadıkça çoğalıyor hatıralar.

Sahi,
unutan mı daha az acı çeker
yoksa
unutulmuş olan mı daha sessiz kanar?

Zamanın ucunu kaçırdım yine
bir gidişin ardından
gölgesiz kaldı saatler.
Ben hep aynı şarkının
aynı kırık yerinde dönüyorum:
Gramofon hâlâ bozuk,
çatlağına dolmuş sesin.

Biraz da sen anlat, saki…
Kim kaldı geride?
Kimin adı silindi buğulu aynalardan?
Kim, bir bardağın dibinde
kendini unuturken bulunmayı bekliyor?

Ben mi?
Ben hâlâ buradayım.
Boş bir sandalye misali
suskunluğun secdesinde bekleyen.
Ne gidenim var artık,
ne gelenim…
Bir aşkın külleri içinden
yavaşça yükseliyorum.
S.GÖL