ben senin gözlerinde tutuklu kaldım
ama bir türlü yüreğine mahkum olamadım
sana bakarken su gibi akıp giden hayatımın
farkında olmayan ben
gözyaşlarım düşerken sensizliğime
erkekler ağlamaz deyip
sana olan sevgime inanmayan sen
ne gecenin gündüze olan hasreti biter
nede güneşin kavurduğu gündüzün
geceye olan nefreti
senle benim kavuşmamız hayelden ibaret diyorsun
ama şunu unutmaki
hayellerde insanın umutlarında tuz ve biber gibidir
yaşananlar bazen acı verici
bazende sıkıcı bir hal alır
şu bir gerçekki
acıyı tatmayan yüreğindeki serinliği asla hissedemez
hep sevmek tam sevmek....
sen istemesende,inanmasanda
sen olmadanda seni sevmesini bilirim
varlıklar olmadan yaşanan mutluluklar
kaçmayı beceremeyen mahkum gibidir
ömür boyu yaşayacağız bu hayatı
Kayıt Tarihi : 11.10.2011 10:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!