hüzne uçan kuşları tut
kanatları solgun birer okyanus
mevsime dönüyor yüzünü papatya
sen upuzun susuyorsun
masalsız çocukluğumun armağanı sus
ucundan sözcükler sarkıyor, erik çiçekleri
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
