Kaçışın Kurtuluş Mu Sanıyorsun

Deniz kıyısında uzanıyor yaşlı amca
Etrafa bakınıyorsun anca
Canı sıkkın belli muhabbet için atıyor kanca
Sohbet bahane tanımak şahane aklınca

Kaçışın kurtuluş mu sanıyorsun
Mıknatısın bir yönü olduğun gerçeğini kabul etmeye başlıyorsun
Diğer yönü seçmek zorunda kalıyorsun
Direndikçe daha çok bataklığa batıyorsun

Her gerçekte yatan görüyorsun bir yalan
Bu kadar da yutma acemi oğlan
Karşında çakal duruyor seni saf sanan
Sonucunda bu hikayede olma yanan

Zarar verir her zaman o keskin karar
Başına dert açar
Güçlü dur ki o çatlak ruhun senin için en büyük insan savar
Doğru olan her zaman yorar

Hikayeyi daha yeni okumaya başladın
Daha yapbozu tamamlamadın
Okuyacaklarından sonuç çıkarmadın
Soracaksın kendine o ateşi daha önce niye yakmadın

Bakma o at gözlüyle katmıyor sana bir değer
Hasretler sayesinde öğreniliyor istenirse eğer
Anlamazsan anlatılanı zıkkım olacak sana bu yer
Kara kara düşünme bulacağız aradığını seninle beraber

Elbet öğrenerek bulacaksın yerini
Taramak gerek konuların en derini
Bulduk Beraber yaşadığımız o süreçlerin kanıtlı acı gerçeklerini
Daha sonradan anlayacaksın bir kış İstanbul sabahına uyanmanın değerini

Ali Özseven