Kaçış-II- Şiiri - Güzin Eye Dündar

alıp başını gitmek istedi sıkıntım
bahçeler öyle görünmez oldu
tırısa kalkmış bir tay gibi
hızlı ve ritimli
ıradım dışarı
kapana kısılmış
yaralı hayvan gibi öfkeli
bir deniz ki deli mi deli
tuz, buz bastım yaralarıma
ışıklarımı yakıp günün gözüne
bir ağaç gölgesini giydirdim
çapkın otlar, akşamdan kalma
adımlarıma denk değil
yine de sevindirdim
bir martı kanadı
gönül yüküm
dileyene gönderdim
şimdi! demirliyorum
gül renkli sabahın eteğine
kente sığmadı yerim göğüm
bahar telaşı dağ yollarında
çimler çiçekleri aldatıyor
kentin kirli havasından uzakta
Tanrı elini atmış omzuma
içime bakıyor
orada kadim bir çınarın
yaşlandığı yerde
intihar etmiş sıkıntım
kekik kokusu genzini yakmış
saatleri vurmuş yeşil
adım diline düşmüş deli rüzgarın
fark etmedim gün gitmiş.