Kaçır Bakalım Şiiri - Bekir Dalkıç

Çok geç çıkıyorum tuvaletten, kimbilir kimler bunun farkında.
Elimde kükürtlü, yağlı bir kalıntı orgazm.
En sonlarda duruyorum düğün sonrası sırada.
Uzatmışım elimi, kolumu,
Elim, kolum çıkıntı, içimde dopdolu bir sıkıntı.
Arıyor gözlerim seni o sırada.
Herkese toka.

Kafam yaklaşık onbeşbuçuk milyon civarı.
Sırıtmaktayım durmadan, sırıtmakta, güya her şey şaka,
Saplanıyorum yay gibi bir oka ve kıkır kıkır görsen, kıkırdıyorum öyle her ota boka.
Pinpirikli kadınlar gibisin sevdiğim.
Ne olurdu yani bir kerecik dokunsam, dokunsam sana da.
Hatta buz gibi bir suya sarılırcasına bu felaket sıcakta, sarılsam o ince, çiçekli, o serin beline.
Gel beraber akalım.
Ama kaçırıyorsun benden kendini.
Kaçır bakalım.

Oysa ben de bilir idim almayı soluğu, maaşımı çeker çekmez her ayın onunda.
Kadıköy'de, Matmazel Pamukyan'ın randevu evinde.
Otuz ila otuzbeş arası bir yerdeyim ve vakit her zamankinden birazcık daha dar.
O antreyi geçince beklesem koridorun solunda ve keşke beklediğime de değse.

Biliyorum gelmezsin ya, sorma.
Sapıtacağım yolumu böyle giderse, bak en sonunda.
Aman her neyse!..