- ve hayatının şiirinde bağışlananlar
yokluğunun adını koyan gözyaşlarımken başladım anlamaya
yokluğun bir çocuğun içten dilekleri gibiydi ve hâlâ geceydi
inan ki yokluğun bana sorulmuş karanlık bir adres gibiydi…
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta