Kaçıncı Lanet Şiiri - İkramettin Ceylan

İkarusun yanık kanatlarında sözlerim
Ki rahlesinde tutuştu maviler
Ağıtlar yaktım geçitsiz koyakların alazlı eşkıya diliyle
Künyem kazınmış
Asılmış gözlerimin burcuna yedi tepenin lanetli yaftası
Cehennem göklerde bir yıldız kadar yalnız
Ellerimle birleştiği yerde kıvranıyor bedenim

Acıtıyor kanım nasır tutmuş damarlarımı
Kutsal bir el yazması koynumda
-eski söylencelerin umut dilinde-
Ay ve güneş altında bir hayalet gibi taşıdım dağlanmış suretimi
Yenilmiş kılıçların kendini kanatan kınına yüz çevirdim

Bir eğri değneğin peşine düştüm
-gölgelere savurarak harmaniyemi-
Ve fısıldadım eskil tarihimi
-eşgalimi unuttum-
Yüreğim bir cenbiyeyle etlerinden sıyrılıp çöle bırakılmış sahtiyan
Devriliyorum yüreğimin bütün namlu uçlarında soğuk bir teslimiyet

Devriliyorum tüm gönderlerimde beyaz bayraklar kederli ve mahzun

Devriliyorum paramparça yüreğimde be ne ilk ne de son kurşun
Geride kaldı dolgun bir başak gibi sarışınlığım
Kendi kendimi kanıttığım yenilgiler geçiyor aklımdan
Saçlarımdan altın bulutlar kaçıyor

Bakıyorum avuçlarımın acı haritasına
-damarlarım kör düğüm-
Ölümün sayıklayan lehçesi gözlerimde
-ben bütün mezheplerin münkir asisi-
Ömrümün en güzel yerinde, en haksız zamanda vurulmuşum.

27/11/2005/ eylem.