Kaçamıyorum Şiiri - Serkan Karadeli

Kaçamıyorum
İçimdeki bu sancılardan
Yangınlardan.
Mutlu görünüp gülücük saçmaktan
Sevmediğim bir sürü insana katlanmaktan

Kaçamıyorum
Canımın yanmasından
Ağlamaklı olmaktan
Her gece resimlerine bakmaktan
Bakmadan uyuyamamaktan.

Kaçamıyorum
Kendimi tek başıma bir bankta
Dalgaları izlerken buluyorum
Kendi kendime konuşuyorum
Kendi kendime dertleşiyorum
Koşuyorum ama kaçamıyorum

Kaçamıyorum
Gözlerinden
Kokundan
Kokunu alamadığım
Sana sarılamadığım her saniyeden

Kaçamıyorum
Üzülmekten
Gözlerimi kapattığımda aklıma gelişinden
Geceleri beynimi kemiren o hayal dünyasından
Yeşilinden gözlerinin
Kaçamıyorum
Bitmiyor içimdeki bu yangın
Dinmiyor
Sönmüyor
Daha da parlıyor
İçimde fırtınalar kopuyor
Baskasıyla olma ihtimalin bile öldürüyor

Ölmüyorum
Ama sürünüyorum
Düşüyor
Tökezliyorum
Kalkamıyorum ayağa
Kalkabilsem belki tutacağım ellerinden
Kalkabilsem saracağım seni

Korkuyorum herşeyden
Kaçamıyorum
Nefret var içimde kocaman
Ama gözlerimin önüne gelince gözlerin
Suya iniyor yelkenlerim
Demir alıyorum hayal limanına.

Kaçamıyorum işte
Hayallerime gelişinden kaçamıyorum
Kopamıyorum bu dünyadan
Deniyorum yapamıyorum
Gücümde kalmadı zaten
Yavaş yavaş tükeniyorum
Özlüyorum
Söyleyemiyorum
Ve bundan kaçamıyorum
Kaçamıyorum