Gazi Mustafa Kemal sade bir insan, sadeliğin güzelliğince bir insan. Ruhun sade bir iman varlığıyla büyük gücü, bedenin sade bir madde varlığıyla büyük sevgiyle bütünleşen aşk, çılgın güzelliği…
İnsan bir memleket, insan bir vatan, dahi varlığıyla insan özlemi tutkusunun çılgın güzelliği. İnsan bir ecdat, insan bir gelecek sevdası, ruhu ve bedeniyle insan bütünleşen bir sosyal varlık. İnsan bir topluluk, insan bir elin sessizliği iki elin ses ahengi. İnsan, ses bilim, söz bilim, disiplin terbiyesi bünyesini toplumlaştıran prensip kolaylığı, bir teknoloji etiğin estetiyle üretili varlığının tüketim dengesi bilgiye, ilmin çılgın güzelliği.
İnsan özlem, insan aşk. Özlemi uygarlığa aşk taşıyan uygarlıktır insan. Uygarlık, ruh beden bütünlüğüne özdeş, vatan varlığı ve bütünlüğüne korunan, millet varlığı ve bütünlüğüne yücelen ulus varlığıdır… Uygarlık eşittir ulus varlığı
Dincilerin ezberi, iki üç kişiyle merhaba demeyi becerenin çirkin devlet sivriliği, o becerdiyse ben de kaba gücümle kazanırım ikisi üçünü, paryla satın alırım üçü beşini haydutluğu, tarihleri sızlatan insan birikileri olmaktan kurtarış olamaz insanlık, kurtulmak değeridir belki… Dökme suyla değirmen, insan emeği ile dünya yörüngede ve ekseninde yaşam tutunmuyor… İnsan, bu yaşam sunulan cenneti sadece soluklanmayı öğrenmeye doğuyor ilk varlığını. Biraz daha öğrenerek, solumaya çoğaldığını kontrol edebilen olabilmeli. İnsan sayısı dengesini, dünya çapını taşıran olmamamyı becermeli… İnsan üst üste yığılan bir malzeme olmamalı demeyi öğrenmek belki, insan demektir yine…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta