Ne, seni- beni sordular, o yolculukta...
Ne sardılar,senin- benim yaralarımı...
Tahmin edebiliyorduk gerçi,
Peşimizde bir rüzgarın deliye döndüğünü...
Gün uzar yüzyıl olur...
Fotoğraflara özgü; o donuk gülüşler...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
