Kaçak Cennetim Şiiri - Ferhat Şimşek

Ey köşe başında oturan mahur bakışlı kadın!
Yaklaş, adını zikre vurmuş deliye,
Çehreni gönlünden çıkaramayan sefile,
Nurunda, uğrunda küllenmiş serseriye,
Ey bakışları aşk kokan kadın!
Mısralarımın bitmeyen gelincik çiçeği.
Yaklaş ki göreyim.
Yerimi ve göğümü çalan gözlerini
Ben aşkından unutmuşken benliğimi
Alacakaranlıkta dönüp gitmekte neydi?
Ben gözlerimi mühürlemişken gözlerine
Başka gözlere dalıp gitmende neydi?
Ve ben her şeyim olan gönlümü sana vermişken.
Alıp kirli zamanlara vurmakta neyin nesiydi?

Ey köşe başında gülümseyen kadın!
Adına aşk demişken!
Kendini başka aşklara vurman gerekmezdi.
Ben yoluna bir adım atmışken.
Koşup gitmen sebepsizdi.
Ey köşe başında oturan mahur bakışlı kadın!
Kabul, aşk varoşuyum!
Aşkın en doruk tepelerinden,
dağlarından geldim sokağına
Sevmek belki senin harcın değildir.
Belki kapılmışsındır sende,
Üçüncü şahıs denen hergeleye
Fakat söyleyecek sözüm yok!
Git fazla hüzünlendirmeden yüreğimi,
Gönlü, aklına düşmüş kaçak cennetim...