Kaçak Şiiri - Salih Boyrax

Yüreğimi koyup avuçlarına
Bir gece terk ederim bu şehri
Boynumda ağır bir ırmak uğultusu
Gölgem etrafında dolanırım
İyi bak ona
Koru bu kentin kahpeliğinden
Bir de
Erken ve yalnız uyanılan sabahların ayazından
Sevemeyeceğini biliyorum
Ziyanı yok
Musterihim
Tanımaz sıcak bir ekmeği iştahla ucundan ısırır gibi
Sevilmeyi
Bayramlıkları elinde sabahı beklemeyi
Yine biliyorum
Yedirmezsin onu kentin patronlarına
Aç ve çıplak
İşsizlerin kanına doymamış
Koru onu bu kentin kahpeliğinden
Bir de yıldızlardan
Geceleri geç ve yalnız
Uzak yıldızları seyretmekten

İyi bak ona
Ama ne olur uzun uzun değil
Titrer elindeki avucundakini
Bir şişe şarabın kırmızısına bulayan bir baba
Hep kaybeder
Gözlerindeki sıcaklık
Pırıl pırıl yanıp sönen kahverengi
Toprağın ılık bahar kokusu
Tutuşturur onu
Koru onu bahardan
Ve gözlerinden

Çıkıp gideceğim bu şehirden
Kaybolan yollar vardır hani
Kentin bacaklarından tutunan yoksul çocuklar bilir bir
Yoldan çıkanlar
Yol yordam bilmeyen
yolsuzlar
Bir ömür yolcu kalıp
Bir yüreğe bir kuş kanadı kadar yerleşemeyenler
Bütün sürgünleri
İsa'nın Musa'nın
Ve bir çağdan sürülmüş İstanbul'un
(Bir) öksüz gibi yüreğinde taşıyanlar
Anasının memelerinden kana kana içmeyenler
Uçurtması onlarca yıl sonra havalanmışken
gökyüzünün havasına kapılıp
İpi Parmaklarının arasından kaçıp gidenler bilir
Çıkıp gideceğim o meçhul yoldan
Karanlığı omuzlaya omuzlaya
Bütün o çocukların
Fakirlerin
Açların
Ve kaybedenlerin mehametinden
Koru onu
İyi bak ona

Bir gün elini ısıtacak başka bir el bulursan
Bırakma onu ulu orta
Ne olur dudağındaki ince ateşi kondur üstüne
Sarı
-ver dumanına savur
Bir kayıp kent ekspresine
Ama ne olur hiç unutma
Ne zaman bir gara düşerse yolun
Bir karanfil iliştir dudağının mükemmel kıvrımına
Bir kuş uçumu
Bir martı çığlığıyla
Bırakıver raylar üstüne soğuk
Ama sakın unutma
Karanfil en çok dudağının o müthiş kıvrımına yakışıyor...