Kaçak Şiiri - Hasan Hüseyin Memiş

“Konuşsanıza ***’ım” dediniz,
Konuşmama izin vermediniz, ürküp kaçtınız.
“Gülsenize ***’ım” dediniz,
Gülmeme engel oldunuz, yanlış anladınız.
“İlgilensenize ***’ım” dediniz,
İlgilenmemi küstahlık, düşürülmek sandınız.
“Gelsenize ***’ım” dediniz,
Geleceğim kapıları kapattınız, beni hırsız yaptınız.
Son sözlerinizle, beni değil,
Kendinizi tükettiniz, kendinizi yaktınız.
Konuşmak isteğimin sebebi, zerafetinizdi,
Gülümseyişimin nedeni, asaletinizdi,
İlgimin hikmeti, sesinizdi,
Ayağınıza gelmemin muradı, gözlerinizdi,
Size sevgimin temeli, içtenliğinizdi.
Hepsini yanlış anladınız, kaçtınız,
Sevgi sarmaşığını ucundan budadınız,
Beni, ben değil, kendi içinizdeki canavar sandınız,
Sevgileri ötelere, uzaklara, hatta, mahşere bıraktınız.
Kaç! Sen ***’ya layık değilsin,
Kaç! Kendinden kaçan, ne ilk, ne de son kelebeksin,
Kaç! Mizan’ına dek kaçtığın yerde gizlenemeyeceksin,
Kaç! Kaçmazsan, önce kendini, sonra beni seveceksin.
Kaçmak,
Kendinden korkmak, kaçamağı yaşayamamaktır,
Yalnız kalmak, kendi içinde boğulmaktır.
Kaçmak,
Lanetlere boyun eğmek, kadere oyuncak olmaktır,
Bataklığa sığınmak, çırpındıkça daha fazla batmaktır.
Kaçmak,
Sevgiyi şehvete, geleceği geçmişe boğdurtmaktır,
Sevmekten korkmak, sevginin celladı olmaktır.
Kaçmak,
Ateşken kül olmak, havaya savrulmaktır,
Su iken buhar olmak, serseri bulutlarla dolaşmaktır.
Kaçmak,
Güneşi beklemek, sonuçta mum’a razı olmaktır,
Tökezlemek, bir daha doğrulamamaktır.
Kaç! Ey Kaçak, kaç,
Sen, bir gün mutlaka geri gelecek,
Kaçtığın ***’ını, vurduğun yerde bekleyeceksin,
İşte O Gün, her kaçak gibi,
Kaçtığına nadim olacak, bir garip gibi öleceksin,
Koluna vurduğun damgayı, kendin bile silemeyeceksin,
Kaçaklığının bedelini, canınla ödeyeceksin,
Cemaatin olmayacak,
Makbere, omuzlarda değil, hamallarla gideceksin.
Mahşere dek, mahşerini,
***’ını bekleyeceksin.
Sen ne cennete, ne cehenneme girecek,
Şeytanla dans edeceksin.
Oralarda bile, kolu damgalı bir kaçak olarak bilineceksin.