Kaçak Şiiri - Kubilay Demirkaya

Gitmeliyim bu yerden sessizce, gitmeliyim…
Geçmeliyim usulca karanlık sokaklardan
Kimselere demeden
Olmalıyım deli bir kaçak
Henüz adını koyamadığım
Bu şehirden…
Gitmeliyim arkama bakmadan
Bırakmalıyım geride
Dramatik sorgu perçinlerini
Istırap pamuğuyla
Sarmaladığı hayatımı
Gözü kapalı
Gök kubbenin temeline çakarak

İstemiyorum...
İstemiyorum...
Neşe yağmurlarının
Bir gramlık tanesini
İstemiyorum…
Zaten ruhumun teranesi ıslak
Afrika sıcaklarında kurutmuyor
Gözlerime düşen çiğlik resmini
Çuvallara dolduruyor
Arta kalan sıcacık terimi
Duygularımın sesini işitmiyor
Dost huzurunda
Hiddetin çatısına tutunarak
Derdime mazhar olamadılar
Her ne hikmetse
Katil kederin göksüne inançlı ağlamadılar.
Ağlamasınlar, ölü bir bedenin üstünde
Çıplak güneş de kavrulsunlar
Çırpınarak
Ve
Yalın ayak
Arkamdan gelmeyeceğini bilsem
Ömrüme ömür ekler
İnatlaşarak
Yerimi değil, bildiğim,
Kendimi değiştiririm
Kendimden kaçarak...