Kaçağım, bu dağlarda kaçak,
Kaderin çizdiği rotada yürüyorum.
Bir rüzgâr esmekte, bıçak mı bıçak,
Yorgun bedenimi ardından sürüyorum.
Nerede duracağım bilmiyorum?
Varsın gözlerimden aksın yaşlar,
Artık elimin tersiyle silmiyorum.
Tipi diner, içimdeki fırtınalar başlar,
O ceylan gözler, o kalem kaşlar,
Hayata bağlar; o yüzden ölmüyorum…
Geçer elbet bu kara kışlar,
Yaylaların baharı güzel olacak.
Azade et, gelsin alaca kuşlar,
Gelincikler, laleler yine açacak.
Kayan yıldızlara seni soruyorum,
Bu kaçıncı mevsim, kaçıncı Ocak?
Yorgun bedenimi ardından sürüyorum,
Yeter, vefalı şairine aç kucak!
Hayalin karşımda, üşümüyorum;
Kaçağım, bu dağlarda kaçak…
24.02.2012
Muhittin AlacaKayıt Tarihi : 24.2.2012 21:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir kış mevsimi gözlerden uzaklara kaybolunca, telefonda dostlar, neredesin kaçak? demeye başladığında bu şiir doğuyordu.
Duygular çok etkileyici anlatılmış.
sevdalar, hasetler, sitemler olasa sanki şiir de olmaz gibime geliyor.
Yüreğine, kalemine sağlık değerli dost...
'GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ'
Bu Kırıkhan Aşığının
Hali N'olacak
Hep böylemi yaşayacak
Elbet birgün duyacak
Biraz sabret sen kaçak
Üstadım ben bazan Şiirlerin şevkine kendimi kaptırıveririm.
böyle. Sürçülisan etiysem affola.
Kaleminiz daimi olsun. +10 Antolojimde.
TÜM YORUMLAR (5)