Kaç sevdanın çiçegi Şiiri - Can Yürek 1

Kaç sevdanın çiçegi
Açtı gönlümde
Kaç fırtınalı geçti ömrüm
Bazen kuru bir dal
Bazen suskun bir çöldüm
Kimse duymadı sesimi
Ayaz gecelerde kimsesizligim
Munzurdu sanki
Barut ve kan kokusu
Ve çığlığı çocukların
38 yerımde kanar yaram
ben suskun ve kimsesiz

sonbahardı bütün mevsimler
gazel döktüm
kül oldum
kimse duymadı ahımı
çığlığımı hangi halaya tuttuysam
kimse tutmadı ellerimden
suskunluğum
hiç bahar görmedi
zemperi hep soğuktu
ve ben işiyordum
yazın ortasında

aşılmaz dağlara gül verdim
gülüşleri solmaz resimdi
yüregimin kıyısında
nevroz ateşleri
denizde dalgadır umutlarım
gelip giden
çocuk gülüşlerinde dağlarım
suskundur kimsesizligim
son güldü kokladığım
son gülüşümdü belki
kimse tutmadı ellerimden
rein nehrine bıraktım
bakışlarımı
kimse ağladığımı
görmesin diye

Canyğrek