Düşündüm gece boyu;
kaç kişiliktir aşk?
Geçit yaptı önümde
çeşit çeşit aşıklar...
Aldı önce sahneyi
kanayan yüreği,
tek kişilik sevdasıyla
Notre- Dame'ın Kamburu...
Sonra çıktı podyuma
üçgen yaşayanlar aşkı;
gözleri çökmüş, yorgun.
Ruhları güvensiz, kuşkulu...
Koşarak kaçtı Don Juan
yakalanacaktı yoksa
hesapsız aşk dağıttığı
onlarca kadına...
İzledi onları
Truvalı Helen ve Paris,
Yüreklerinde aşk,
peşlerinde bir ordu...
Olamazdı bu geçit
Romeo ve Julietsiz,
kurban giden aşıklar
bir aile hırsına.....
Düşünürken kara kara
'Heyhat! Yok mudur hiç
mutlu bir aşk? '
Göründü bir an prensle Sindirella...
İşte o andı ki anladım;
iki kişilikti aşk...
Ve yalnızca
bir masaldı mutlusu..
Kayıt Tarihi : 28.12.2015 21:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)